നേര്‍ത്ത വിരലുകളാല്‍
എന്‍ സ്വപ്നങ്ങളെ തൊട്ടുണര്‍ത്തിയ
മായരൂപമേ..
നിന്നെ ഞാന്‍ എന്ത് പേര്‍ ചൊല്ലി വിളിക്കും?
കണ്ണീര്‍ത്തുള്ളികള്‍
കവിളത്തു ചാല് തീര്‍ക്കുമ്പോഴും
ഒരു നേര്‍ത്ത സ്വാന്തനമായി
ഓര്‍ക്കുവനെന്നും നീയുണ്ടായിരുന്നു..
മനസ്സില്‍ നോവുകള്‍ മണിമാളിക പണിയുമ്പോള്‍
കാതോരം ശ്രവിച്ചത് നിന്‍ സ്വരം മാത്രമായിരുന്നു
പക്ഷെ, സഖി ദര്‍ശിക്കുവാന്‍ ആയിലെങ്കിലും
സ്വപ്നങ്ങളെ തഴുകിയുണര്‍ത്തി
പെയ്തിറങ്ങുന്ന രാത്രിമഴയില്‍
എന്‍ കാതുകളെ തലോടിയെത്തിയ
ആ ശബ്ദം നിന്റെതായിരുന്നു
ഒടുവില്‍ കാണുവാന്‍ വരും മുന്‍പേ
കണ്ണീര്‍ ബാഷ്പങ്ങള്‍ മാത്രം സമ്മാനിച്ച്‌
കണ്‍ എത്താ ദൂരങ്ങളിലേക്ക്
പറന്നകന്ന നിന്നെ എന്‍റെ
നിലാപക്ഷിയെന്നു വിളിച്ചോട്ടെ...
